Test osobowości na podobieństwo do filozofa

Test osobowości na podobieństwo do filozofa IDRlabs (IDR-PPT) został opracowany przez IDRlabs.

Test bierze pod uwagę następujących filozofów:

Nietzsche: Nietzsche był niemieckim filozofem i krytykiem kultury. Jeśli chodzi o jego biografię, Nietzsche wyrażał pogardę i wstręt do zachowania większości ludzi i nieustannie z nich kpił. Uważał, że wszelka filozofia jest autobiograficzna i że nasze tak zwane „zasady” są w rzeczywistości rezultatem naszych własnych korzyści oraz naszych fizycznych i zmysłowych doświadczeń. Ponadto radził, aby nie prowadzić zbyt ostrożnego, uporządkowanego życia i nie stronić od ryzyka, ponieważ wynikające z podejmowania ryzyka skutki mogą prowadzić do rozwoju osobistego. Ponadto Nietzsche twierdził, że obiektywna prawda jest niemożliwa – mogą istnieć tylko perspektywy i interpretacje wynikające z zainteresowań i doświadczeń danej osoby. Dla Nietzschego ważne było, aby każdy znalazł sens własnego życia i żył ze sobą w zgodzie.

Kant: Kant był wielkim naukowcem oraz wielkim filozofem, który dążył do połączenia pism Newtona z filozofią swoich czasów. Według Kanta ludzki umysł posiada zdolności, które wydają się nam być wplecione w fizyczny wszechświat (takie jak ilość, przyczynowość, całokształt istnienia itp.). Te zdolności wchodzą w interakcję z rzeczywistością taką, jaka jest sama w sobie, tworząc połączenie, które jawi się nam jako „obiektywnie prawdziwe”, podczas gdy w rzeczywistości jest prawdziwe tylko zgodnie z połączeniem między racjonalnymi kategoriami ludzkiego umysłu a surową „materią” rzeczywistości, która jest dla nas niepoznawalna w jej niepołączonej postaci. Kant był również wybitnym myślicielem w dziedzinie etyki, w której rozwinął oparte na zasadach podejście do etyki, podsumowując swoje nauczanie imperatywem kategorycznym: czyn może być etyczny tylko wówczas, gdy może być stosowany jako ogólna zasada przez wszystkich członków społeczeństwa we wszystkich podobnych sytuacjach.

Platon: Platon twierdził, że jedyna prawdziwa wiedza obejmuje racjonalne myślenie, które jest ostatecznie idealizowane do intuicyjnej i mistycznej wiedzy o dobru. Według Platona na końcu tej drogi czeka nas doświadczenie oświecenia, w którym dusza od razu pojmuje metafizyczne źródło wszechświata, rozpraszając wszelką ignorancję i osiągając nieśmiertelną mądrość. Ponieważ dusza jest nieśmiertelna i narodziła się wiele razy przed swoim obecnym życiem, widziała już wiele, zarówno na tym świecie, jak i w światach pozaziemskich. Z drugiej strony Platon stwierdził, że nie każdy jest w stanie wspiąć się po tej drabinie wiedzy do mistycznej transcendencji. Jedni mają żądze, które czynią ich bardziej odpowiednimi do bycia robotnikami i niewolnikami, podczas gdy ci, u których dominuje honor i odwaga, bardziej nadają się do bycia żołnierzami i policjantami.

Arystoteles: motywacją Arystotelesa było przede wszystkim pragnienie wiedzy, a dążenie to realizował, zbierając dane o wszystkim, od zwierząt i roślin po konstytucje polityczne i sztuki teatralne. Z umysłem inżyniera lub naukowca, Arystoteles szybko dostrzegał wzorce w danych, grupując wszystko według podobieństw, właściwości i ogólnej struktury. Posługując się pozbawioną sentymentów racjonalnością, Arystoteles zastosował te zasady również do ludzi, klasyfikując ich według temperamentu, płci, rasy i różnych innych cech z tak zrównoważoną przenikliwością, że w rezultacie jego obserwacje studiowano i celebrowano przez wieki. Jeśli chodzi o szczęście, Arystoteles uważał, że najlepiej je osiągnąć, robiąc to, co przychodzi nam naturalnie i w czym jesteśmy dobrzy; innymi słowy, wypełniając swój cel i stając się wzorem ludzkiej doskonałości.

Hume: Hume miał sceptyczne nastawienie wobec większości przekonań – czy to religijnych, czy wywodzących się z czystego rozumowania bez danych eksperymentalnych na ich poparcie. W rezultacie stałym motywem w jego życiu były tarcia z zesztywniałymi ortodoksami jego czasów. Podobnie jak inni poprzedzający go empiryści, Hume uważał, że zawartość umysłu pochodzi wyłącznie z doświadczenia. Filozof ten jest znany ze sformułowania problemu „jest-powinno być”, zwanego także gilotyną Hume’a: twierdzenie o niemożności wnioskowania tego, co „jest” z tego, co „powinno być” (np. na podstawie twierdzenia moralnego, że wszyscy powinni być jednakowo mądrzy, nie możemy wywnioskować twierdzenia faktycznego, że wszyscy są jednakowo mądrzy). Hume zaproponował również ogromne wyzwania dla pojęć takich jak przyczynowość i indukcja – wyzwania, które według niektórych nie zostały rozwiązane do dziś.

Epikur: Epikur zalecał swoim wyznawcom prowadzenie prostego życia. Na przykład ich jedzenie i picie składało się głównie z chleba i wody, a ser był rzadko spożywanym przysmakiem. Będąc niezwykle źle zrozumianym przez przyszłe pokolenia, Epikur w rzeczywistości radził, aby unikać silnych przyjemności, ponieważ często przynoszą późniejszy ból – albo z nadmiernego braku umiaru, albo z utraty ponownego dostępu do przyjemności. Epikur uważał również, że silniejsze i bardziej niezwykłe przyjemności uczyniłyby pospolite i słabsze przyjemności mniej przyjemnymi, pozbawiając w ten sposób człowieka, który oddaje się rzadkim przyjemnościom, możliwości cieszenia się prostym, spokojnym życiem.

Diogenes: Diogenes dobrowolnie stał się bezdomnym i zamieszkał w dużej glinianej beczce na chodniku. Przebywał w swoim ulicznym mieszkaniu, szokując obywateli Aten pozornie szalonymi i prostackimi zachowaniami, rzucanymi obelgami i okazjonalnymi mądrymi myślami. Można powiedzieć, że Diogenes był pierwszym punkiem w historii, prawdziwym prowokatorem, który niezbyt dbał o własne dobro i bezpieczeństwo fizyczne, szydząc zarówno z wysoko urodzonego Platona, jak i z potężnego zdobywcy i króla Aleksandra w bezlitosnym pokazie tego, jak zarozumiale wyglądali, obserwowani przez pryzmat jego prowokacyjnej filozofii i poglądu na życie, w których wszystkie chwyty są dozwolone. Diogenes ponadto potępiał konwencjonalną religię i uważał, że zwyczaje społeczne są ludzkimi wynalazkami, a trzymanie się ich prowadzi do hipokryzji.

Jako wydawcy niniejszego testu osobowości na podobieństwo do filozofa, który pozwala na dokonanie samooceny pod względem oznak tej cechy, dołożyliśmy wszelkich starań, aby test był jak najbardziej rzetelny i ważny, przeprowadzając jego analizę statystyczną i walidację. Darmowe, internetowe quizy, jak ten test osobowości na podobieństwo do filozofa nie stanowią jednak profesjonalnej oceny ani jakichkolwiek zaleceń; test przekazywany jest na zasadzie „tak, jak jest”. Dodatkowe informacje na temat naszych internetowych testów można znaleźć, zapoznając się z naszymi Warunkami Korzystania z Usługi.